Toen het bekend werd dat ik zou mogen verhuizen was mijn eerste gedachte: zucht al die spullen! Geloof me, ik heb echt die verhuizing voor me uit geschoven, door gewoon niet te reageren op woningen omdat ik er zo tegenop zag, en nog steeds doe, om al die dozen in te moeten pakken.
Even voor de duidelijkheid: Ik heb een huis van 25 m², wat neerkomt op een woonkamer/keuken/slaapkamer, gang en badkamer. Totaal dus 3 kamers. Tijdens de ‘lockdown’ toen ik 3 maanden niet mocht werken heb ik m’n kasten uitgezocht en spullen weggedaan en vrijwel iedereen die hier komt zegt ook: wat heb jij weinig spullen!
Ik zeg ook wel eens voor de grap: de meeste mensen die gaan verhuizen brengen juist spullen bij de kringloop of bij de stort en gaan minimaliseren. Ik ga 3 keer zo groot wonen en moet juist spullen gaan halen bij de warenhuizen of kringloopwinkels om m’n volgende huis te vullen. Ik twijfel er ook absoluut niet aan dat die kamers vroeg of laat gevuld gaan worden. Maar ik wil geen overbodige spullen meenemen of kopen, puur alleen om een kamer te vullen. Dat vind ik zo’n onzin.
Ondanks dat het nog 2,5 maand gaat duren voordat ik ga verhuizen ben ik nu, rustig aan, al wat begonnen met het inpakken en opruimen. En dat is nu niet echt iets voor mij. Normaal gesproken ben ik het type uitstellen tot het laatste moment en dan als een gek alles in 1 keer doen.
Dat leek me alleen in dit geval niet zo’n goed idee dus voor de verandering eens ruim op tijd begonnen. En dat geeft zoveel rust! Niet alleen omdat ik op tijd ben begonnen, maar vooral omdat, langzaamaan, de kastjes leger beginnen te worden en de 1e 2 dozen al gevuld zijn.
Mijn inpakmethode:
Waarschijnlijk heeft iedereen zo zijn of haar eigen manier van inpakken. De een laat alles achter terwijl de ander alles in dozen doet om die vervolgens in het nieuwe huis op zolder te zetten met het risico dat het daar over 5 jaar nog staat.
Dat wil ik dus niet.
Wat voor mij het beste werkt is de methode: Love-Need-Money-Happy: Do I love it? Do I need it? Does it make me some money? Bij elk voorwerp dat door je handen gaat moet je jezelf afvragen:
Do I love it? Vind ik het mooi/heeft het emotionele waarde/word ik er blij van?
Do I need it? Heb ik het nodig?
Does it make me some money? Kan het me geld opleveren? Oftewel: kan ik het verkopen?
Can I make someone else happy? Kan ik een ander er blij mee maken?
Bijvoorbeeld: een theeglas. Toevallig heb ik er nu 1 voor me staan dus gelijk lekker praktisch: Vind ik hem mooi? Mm niet echt. Heeft het emotionele waarde? Nee. Heb ik het nodig? Ja. Dus inpakken.
Ander voorbeeld: Samsung oplader: Do I love it? Nee. Do I need it? Nee want het is een Samsung oplader en ik heb Iphone. Does it make me some money? Mm.. hooguit 1 of 2 euro? Can I make someone else happy? Ja! Dus weggeven.
Zo doe ik dat met vrijwel al m’n spullen. Bij sommige spullen kan het nog lastig zijn. Want weet ik zeker dat ik het niet meer nodig heb? Ga ik die dvdserie echt nooit meer kijken of voor de zekerheid toch maar meenemen? M’n campinghanddoeken die ik volop gebruikte tijdens mijn backpackreis in Australië liggen nu alweer ruim een jaar achterin de kast. Maar wellicht komen ze ooit wel weer van pas.
Over het algemeen werkt deze inpakmethode voor mij perfect. Ik streef er naar om met zo min mogelijk overbodige spullen te verhuizen en alleen de spullen mee te nemen die ik nodig heb of die van waarde zijn.
Uiteraard hoef je niet letterlijk te verhuizen om deze methode te gebruiken. Je kunt het ook gewoon een keer gebruiken tijdens het opruimen van je huis/schuur/kledingkast of verzin het maar. Ik weet zeker deze methode je kan helpen om te voorkomen dat je met overbodige spullen blijft zitten die jarenlang op zolder of in de kelder terecht komen.
Heb jij verhuis- of opruimplannen en zou je dan deze methode gebruiken?
Liefs,
Charlotte
Charlotte blogt 